Çocuğunuzu Motive Etmenin Yolları 

Onunla ilgili olan endişelerinizi onları motive etmek için kullanmamaya özen gösterin. Endişelerinizi çocuğunuzu iteklemek için kullanırsanız, bu onları yalnız bırakmalarını istedikleri için çocuğunuzun size karşı direnmeyi veya sizi sakinleştirmek için uyum sağlamalarına sebep olur. Bu onları motive etmez aksine size nasıl direneceklerini veya sizi nasıl yatıştıracaklarını öğretir. Asıl konu, kendilerine odaklanmak ve içten gelen motivasyonlarını bulmak yerine size tepki vermek olur.
Çocuğunuzu motive etmenin tek yolu onu motive etmeye çalışmayı bırakmaktır. Bunun yerine, çocuğunuza ilham kaynağı olmaya yoğunlaşın. Kendinize davranışlarınızın kontrol edici mi ilham verici mi olduğunu sorun. Eğer siz aşırı kontrolcü olursanız çocuğunuzun diğer yöne doğru koşmak isteyeceğini anlayın. Hayatınızda bulunan ve size ilham veren birini düşün, o hedefe doğru yönelin. Unutmayın, eğer çocuğunuzu zorlayarak bir şeye ulaşmaya çalışıyorsanız, bu sadece onları size karşı direnmeye motive eder.
Rahat bırakın, kendi seçimlerini yapsın ve sonuçlarına katlanmayı öğrensin. Çocuğunuzun kendi kararlarını vermesine izin verin. Kötü bir seçenek olduğunda, verdiği kararın doğal sonuçlarıyla baş ettirerek onu sorumlu tutun. Eğer ödevini yapmamasının sonucu bilgisayarının elinden alınmasıysa, alın. Eğer ödevini bitiriyorsa, anlaştığınız kadar saat bilgisayara bakmasına izin verin
Hangi kapıdan girmek istediğinize karar verin. İki kapı hayal edin. İlk kapı çocuklarını motive etmek ve hayatta doğru şeyleri yapmasını isteyen ebeveynler için: kalk, okula git, ödevini yap, başarılı ol. İkinci kapı ise çocuğunuzun bu şeyleri yapmak için kendiliğinden motive olmasını isteyen ebeveynler için. Çocuklarının ilgileri olduğu şeye doğru yönelmeleri için onlara ilham kaynağı olmak isterler. Sadece doğru şeyi yapmak değil, doğru şeyi yapmak istemek. Hangi kapıdan girerdiniz? Araştırın, keşfedin, çocuğunuza kendi motivasyonunu bulması konusunda yardımcı olun.
Unutmayın çocuğunuzun motivasyonunun düşük olması sizin hatanız değildir, durumu kişiselleştirmeyin. Durumu kişiselleştirirseniz, daha fazla direniş yaratarak başarısızlıklarına katkıda bulunursunuz. Şöyle düşünün. Eğer aynada kendinize çok yakından bakarsanız, kendinizi göremezsiniz, bulanık gözükür. Ancak uzaklaştığınızda kendinizi daha net görebilirsiniz. Aynı şeyi çocuğunuzla da yapın. Bazen onlara çok yakınızdır, kendimizden ayrı düşünemeyiz. Uzaktan baktığınız zaman çocuğunuzu bir birey olarak görebilirsiniz ve onu daha iyi anlayarak kendini daha iyi anlamasına yardımcı olursunuz. Geri adım atıp gözlem yaptığınızda, ona neyin uyduğunu göreceksiniz ve neden belli şeylere uzanıp onu neleri harekete geçirdiğini öğreneceksiniz. Asla yapmaya motivasyonu olmayacağı ama yapması gereken şeyler olacak. Bu şeyleri yapmaktan nefret edip kaçınmaya çalışabilir, o zaman sonuçlarla yüzleşirler.