Bebeklerde Bağlanma Bozuklukları 

Normalde bebekler, yaşamlarının ilk aylarında ana bakıcılarıyla yakın bir bağlanma bağı geliştirirler. Normal sevgi ve ilgi görmedikleri bir durumdalarsa bu yakın bağı geliştiremezler. Bu, bağlanma bozukluğu adı verilen bir duruma neden olabilir.
Genellikle ihmal edilmiş veya istismara uğramış, bakımda olan veya herhangi bir nedenle ebeveynlerinden ayrılmış bebek ve çocukların başına gelir. Bu bağa sahip olmamanın etkisi, davranışlarla ve duygularla ve yeni durumlarla başa çıkmada sorunlardır. Bu durum çocukluktan yetişkinlik yaşamlarına kadar devam eden etkilere neden olabilir. Bununla birlikte, bağlanma bozukluğu erken yakalanırsa, çoğu zaman düzeltilebilir. Bu, ebeveynlerin veya bakıcıların çocuğun ihtiyaçlarına daha iyi yanıt vermesine yardımcı olarak olabilir. Bazen çocuğun zararlı bir ev ortamından çıkarılması ve diğer bakıcıların yanına yerleştirilmesi gerekebilir.
Bağlanma bozukluğu oluştuğunda, belirtiler şunlar olabilir:
Bebek veya çocuk üzüldüğünde annesine veya bakıcısına dönmez.
Bebek ya da çocuk dokunulmaktan veya teselli edilmekten kaçınır.
Bebek veya çocuk bir yetişkinle etkileşime girdiğinde gülümsemiyor veya tepki vermiyor.
Çocuk, ebeveynine veya bakıcısına karşı herhangi bir sevgi göstermez.
Bebek veya çocuk, onların üzülmesini bekleyebileceğiniz durumlarda üzgün görünmez.
Çocuk oyuncaklarla oynamaz veya başkalarıyla etkileşimli oyunlara katılmaz.
Çocuğun diğer çocuklara veya yetişkinlere karşı zor, saldırgan davranışları vardır.
Bağlanma bozukluğu, bebeğin sevgi dolu, duyarlı bir bakıcıya sahip olmamasından kaynaklanır, bu nedenle ana tedavi, ebeveynleri veya ana bakıcıları tarafından sevildiğini hissetmelerini ve ilişkinin güvenli olduğunu bilmelerini sağlamaktır. Bunun nasıl yapılacağı duruma bağlı olacaktır. Bazı durumlarda, ebeveynlerin çocuklarının ihtiyaçlarına nasıl cevap vereceklerini öğrenmede yardıma ihtiyaçları olabilir.
Bağlanma bozukluğu bebeklerde tamamen önlenebilir. Bebeklerin istikrarlı, sevgi dolu bakıma erişimi varsa, bağlanma bozukluğu geliştirmezler. Sağlık, sosyal bakım ve eğitim profesyonellerinin bağlanma bozukluğu risklerinin ve belirtilerinin farkında olmaları önemlidir. Bakıma alınan çocuklar, bir dizi farklı bakıcı yerine uzun vadeli istikrarlı yerleştirmelere sahip olmalıdır. Mümkünse ailesiyle birlikte olmalılar. Koruyucu bakıcılar, vasiler ve evlat edinen ebeveynler, bağlanma bozukluğunu önlemeye yardımcı olmak ve zaten oluşmuşsa durumu yönetmek için özel eğitim ve desteğe sahip olmalıdır.